Hoe heurt 't eigenlijk op LinkedIn?

Column | Uitnodigen doe je persoonlijk

Natuurlijk heb jij ook een LinkedIn-profiel met een flitsende foto, een up-to-date CV en een paar mooie aanbevelingen. LinkedIn is immers het grootste online adressenboek van Nederland. Maar... hoe zit het eigenlijk met jouw LinkedIn-etiquette?

Zo heurt het: Uitnodigen doe je persoonlijk

Als je iemand wilt toevoegen aan je netwerk op LinkedIn, moet je die persoon daarvoor uitnodigen. Gek genoeg doen de meeste LinkedIn-gebruikers dat met de standaardtekst: ‘I’d like to add you to my network’. Ik vind dat altijd erg onbeleefd en onpersoonlijk. Als je naar een borrel gaat om nu eindelijk eens meneer Jansen te ontmoeten, dan mag ik toch hopen dat je het gesprek toch ook niet opent met ‘I’d like to add you to my network’? Dan stel je jezelf toch ook even netjes voor, en geef je aan waarom je zo graag met meneer Jansen wilt praten?

En daarom tikt een fatsoenlijke LinkedIn-gebruiker altijd een klein kattebelletje bij zijn uitnodigingen op LinkedIn: ‘Dag mijnheer Jansen. Wij spraken elkaar op het congres afgelopen woensdag, en ik zou u graag toevoegen aan mijn netwerk. Als u wilt, stuur ik u ook die link nog op naar die website waar we over spraken’. Dat is toch een kleine moeite? Deze manier van netwerken maakt het allemaal net even wat persoonlijker, en daarmee vergroot het de effectiviteit van het netwerken.

Zo heurt het: Weiger anonieme uitnodigingen

Als je tip 1 toepast, kun je met tip 2 gelijk goed doorpakken. Als je zelf een invite ontvangt met de standaardtekst ‘I’d like to add you to my network’, negeer deze dan. Of stuur eerst een klein berichtje terug waarin je vraagt wie er aan de andere kant van de lijn zit, en waarom deze met jou wil linken. Ik doe dit al jaren, en opmerkelijk genoeg krijg ik van ongeveer 80 procent geen enkele reactie terug. Als iemand zo weinig in mij wil investeren door niet eens een normale vraag te beantwoorden, waarom zou ik zo’n persoon dan toevoegen aan mijn netwerk? Ik vermoed dat dit dezelfde categorie mensen is die op borrels ook alleen maar op zoek is naar een zo groot mogelijke stapel visitekaartjes, in plaats van een fatsoenlijk gesprek.

Zo heurt het niet: Henk beveelt Marieke aan, en Marieke beveelt Henk aan

Sommige mensen zijn zo hartstochtelijk op zoek naar aanbevelingen, dat ze een deal sluiten met mensen uit hun netwerk: ‘Als ik nou wat fraais over jou schrijf, schrijf jij dan ook wat leuks over mij?’. En vervolgens zien anderen dan in hun LinkedIn Update dat Henk Marieke aanbeveelt als een ‘resultaatgerichte teamplayer met lef’, en Marieke natuurlijk Henk een ‘buitengewoon prettige collega’ vindt. Hecht je dan nog enige waarde aan die woorden? Ik niet. We zijn toch geen apen die elkaars rug hoeven te vlooien?

Zo heurt het: Aanbevelingen schrijf je voor leveranciers

Een aanbeveling schrijf je als je iemand hebt ingehuurd die jouw verwachtingen ruimschoots heeft overtroffen. Of als iemand iets heeft gedaan waarvan je diep onder de indruk bent. Beperk je daarbij wel tot mensen die voor een andere organisatie werken dan de jouwe. Anders krijgen je aanbevelingen zo’n ‘wij van WC-eend adviseren WC-eend’-geurtje. Tot slot is natuurlijk een absolute no-go dat je je baas of klant gaat lopen aanprijzen. Ik noem dat altijd een Camieltje doen, naar CDA’er Camiel Eurlings die op het beroemde ‘als u voor samenwerking met de PVV bent, bent u dus tegen de motie en steekt u de groene kaart met de blauwe kant naar voren op’-CDA-congres met tranen in zijn ogen Maxime Verhagen de lucht in prees. Alsjeblieft Camiel, we zijn toch niet in Noord-Korea? Als je zo verlegen zit om werk, plaats dan gewoon gewoon je CV op Monsterboard.

Zo heurt het: Aanbevelingen ontvang je – als je wilt hengelen ga je maar naar een visvijver

Een tijdje geleden ontving ik na afloop van een presentatie die ik had gegeven een spontane aanbeveling op LinkedIn. Ik stuurde de afzender een vriendelijk mailtje met een bedankje. Maar dat bleek niet de bedoeling. Het was voor de verzender de bedoeling dat ik hem weer een aanbeveling terug zou schrijven. Toen ik deze jongen mailde dat ik hem helemaal niet ken, kreeg ik een onthutsende reactie: ‘wat maakt dat nou uit?’. Beste LinkedIn-vrinden, zo heurt het natuurlijk niet. Doe gewoon goed je best, en bedank mensen die een aanbeveling voor je schrijven. Als dat te weinig spontaan gebeurt, is het wellicht eens tijd voor een carrièreswitch.

Wat vind je van dit artikel?

Auteur

Richard Engelfriet